Enkele jaren geleden kwam ik op het pad van het heidendom. Het sprak me aan en inmiddels beschouw ik mezelf als heiden. Niet lang nadat ik besloot dat ik “in de (heidense) leer” wilde gaan, werd ik chronisch ziek. Mijn aandoening brengt een aantal beperkingen met zich mee, waardoor mijn pad onverwacht anders werd.

Wennen

Het kostte natuurlijk even om aan mijn nieuwe leven met een chronische ziekte te wennen. Mijn beperkingen hebben een grote invloed op mijn dagelijks leven, waardoor mijn leven tijdelijk op zijn kop stond. Inmiddels heb ik een nieuw evenwicht gevonden, ook al is mijn leven nu totaal anders dan voorheen.

Toen ik een beetje aan mijn nieuwe leven gewend was, ben ik alsnog in de leer gegaan bij de leraar van mijn keuze. Ook daar loop ik tegen mijn beperkingen aan, waardoor mijn leertraject anders verloopt.

Energie

Eén van mijn beperkingen is dat mijn energie zeer beperkt is. Mijn lichaam herstelt bijzonder traag van inspanningen, ook als het om zeer milde inspanningen gaat. Daardoor breng ik met regelmaat dagen op bed door.

Het opbouwen van een daily practice - iets wat mijn leraar absoluut essentieel vindt - is hierdoor extra moeilijk. Want hoe kun je mediteren, als je ter plekke in slaap valt? En hoe steek je een kaarsje aan, als je je bed niet uit komt? En hoe lees je de aangeraden literatuur, als je concentratie na drie regels alweer op is?

Aandacht

Een andere beperking is dat mijn hoofd het vaak niet doet. “Hersenmist” heet dat. Mijn hoofd kan maar heel kort de aandacht vasthouden. Ook ben ik functioneel dyslectisch en kan ik vaak de juiste woorden niet vinden. En wel het meest frustrerende: ik vergeet alles wat ik niet opschrijf.

Vele mensen zullen deze ervaringen herkennen, want iedereen heeft dit wel eens. Maar ik heb dit altijd en in slechte periodes is het nog veel erger. Het gezegde “uit het oog, uit het hart” heeft voor mij een nieuwe betekenis gekregen.

Zo kan ik een hele dag bezig zijn met mijn daily practice, omdat ik steeds weer afgeleid wordt en het (dus) uit mijn gedachten verdwijnt. Als ik aan het einde van de dag te moe ben om afgeleid te worden, heb ik ook geen energie meer over. En dus wordt het opnieuw een dag uitgesteld…

Prioriteiten

Een voordeel van mijn beperkingen is dat ik gedwongen ben om heel goed over mijn prioriteiten na te denken. Mijn dagelijkse dosis energie is zo laag dat ik alleen kan doen wat echt belangrijk of noodzakelijk is.

Mijn heiden-zijn verder ontwikkelen is één van deze prioriteiten. Weten wie ik ben en hoe ik in het leven sta heb ik altijd belangrijk gevonden, net als persoonlijke ontwikkeling. Leven als een heiden is daar voor mij nauw mee verweven.

Creativiteit

Een ander voordeel van mijn beperkingen is dat ik heb geleerd om creatief te zijn. Ik heb namelijk oplossingen voor dingen moeten bedenken, die vroeger volkomen vanzelfsprekend waren.

Deze obstakels en creativiteit geven mij een nieuwe levenservaring, die ik anders niet gehad zou hebben. Hierdoor kijk ik tegenwoordig vaak anders tegen dingen aan dan voordat ik ziek werd. Ik laat me niet meer zo makkelijk uit het veld slaan door “problemen”. Want ik kan nu een creativiteit aanboren, waarvan ik voorheen het bestaan niet eens vermoedde. :-)