Jochem Verdonk

In Nederland zegt de overheid steeds dat ze zo streng zijn met het verstrekken van zorg, zodat we zorg kunnen bieden aan “degenen die het écht nodig hebben”. Mijn persoonlijke ervaring met de Wmo is totaal anders. Mijn ervaring lijkt meer op: “Heb je écht hulp nodig? Dan kun je verrotten!” Helaas ken ik vele anderen met vergelijkbare ervaringen.

Tot nu toe heb ik me op dit blog niet over seks uitgelaten. Daar komt bij deze verandering in! Want seks is voor mij belangrijk, zoals dat voor de meeste mensen belangrijk is. Maar sinds ik chronisch ziek ben, is seks niet meer vanzelfsprekend.

Een tijdje geleden hoorde ik over een sauna waar ze kennelijk niet goed raad weten met transgenders. In de betreffende sauna geldt het beleid dat “vrouwen” een bikini, slipje of topje mogen dragen en “mannen” alleen een handdoek om mogen. Voor het geslacht gaat men in deze sauna uit van het juridische geslacht van de klant. De letter in het paspoort, dus. Navraag leerde dat binders in deze sauna niet zijn toegestaan.

Als onderdeel van een revalidatietraject zag ik op een gegeven moment een ergotherapeut. Op een dag vroeg deze mij hoe laat ik normaal opsta. Dat wisselt nogal en hangt ervan af of ik een goede of een slechte dag heb. Op goede dagen sta ik om 10 uur ‘s ochtends op, op slechte dagen pas om 4 uur 's middags.