Jochem Verdonk

Vele non-binaire transgenders ergeren zich er mateloos aan dat je te pas en te onpas je geslacht moet invullen. Voor degenen die zich geen man of vrouw voelen is dit een onmogelijke vraag om te beantwoorden. Te vergelijken met een vraag als “Wat is je lievelingskleur?” en de enige opties die je kunt aanvinken, zijn “groen” of “oranje”. Maar je lievelingskleur is blauw. Niet fijn!

2e online meeting PFI-NL Netwerk Beperking succesvol

We weten dat er veel pagans en heidenen met een handicap of chronische ziekte zijn, die tegen muren aanlopen. Omdat het heel frustrerend is als je niet naar binnen kunt bij de bijeenkomst waar je zo graag heen wilde. Omdat je heel eenzaam kunt zijn midden in de cirkel op een stoel, terwijl iedereen om je heen danst. Omdat het ongemakkelijk is als je het ritueel maar half volgt, omdat je de spreker(s) niet goed kunt verstaan. Omdat het heel pijnlijk is als anderen niet begrijpen wat jij nodig hebt om je veilig te voelen bij een event.

Steeds vaker kom ik bij gelegenheden waar het gewoon is om aanwezigen te vragen met welke persoonlijke voornaamwoorden ze aangesproken willen worden. Dus of men aangesproken wil worden met hij/hem, hun/hen of zij/haar. Dit gebeurt niet alleen in transkringen, maar ook daarbuiten. Heel bevrijdend voor die grote groep mensen die zich niet herkent in de indeling “mannen” en “vrouwen”! Deze ontwikkeling dwingt me opnieuw na te denken over mijn eigen genderidentiteit.

Elke maand organiseer ik ME-Huiskamergroepen, bijeenkomsten voor mensen met ME/cvs. Tijdens deze bijeenkomsten wisselen we ervaringen uit, delen we tips over ons leven met ME/cvs en doen we nieuwe contacten op. Ik begeleid 2 groepen: op de 1e maandag en op de 3e woensdag van de maand. Omdat onze ervaringen ook voor anderen interessant kunnen zijn, deel ik hier de samenvattingen van onze gesprekken.